Wanneer moet je iets, of beter gezegd, iemand loslaten?
Ik ben er zelf helemaal niet goed in, in mensen loslaten. En al helemaal niet als die persoon heel diep in mijn hart zit. Maar soms heb je geen keuze omdat de persoon in kwestie de keuze voor jou maakt, of omdat je voelt dat die persoon jouw persoonlijk geluk in de weg staat (of omgekeerd).
En zo moest ik onlangs afscheid nemen. Afscheid nemen van iemand die zo diep in mijn hart zit, dat dat plekje nooit door iemand anders ingenomen zal kunnen worden. Iemand loslaten met wie ik zo’n diepe connectie mee heb dat elke vezel in mijn lijf schreeuwt om geen afscheid te nemen. En toch… moet het gebeuren, want ik sta zijn persoonlijke groei in de weg.
Ik weet dat het de enige juiste oplossing is, en dat je me terecht “in de koelkast” steekt, maar ik kan niet wegsteken dat dit pijn doet.
Je neemt de verantwoordelijkheid op van je leven en dat is iets dat ik alleen maar kan toejuichen. En ik probeer je te steunen door je de ruimte en rust te geven die jij nu nodig hebt.
Hoe ik nu doorga met mijn leven is mijn eigen verantwoordelijkheid. Het zou makkelijk zijn om goedkeuring of bevestiging te zoeken bij je, maar die hoef jij me niet te geven. Ik ga door mijn pijn en emoties. Ik ga doorheen mijn verdriet en hoop dat ik binnen een aantal maanden kan terugkijken op alle mooie herinneringen die ik heb dankzij jou. Terugkijken met een lach en een traan, want het verdriet zal nooit helemaal weggaan.
Je zal voor altijd in mijn hart zitten… en wie weet is dit een tijdelijk afscheid. Stiekem hoop ik daar misschien nog op. En indien het toch voor altijd is, weet dat ik je graag zie, dat ik je mis en dat je altijd een plekje in mijn hart zal hebben.
Vragen rond dit thema?
Contacteer me gerust voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
